این گوهدر باهزی که مهنم.

گودر را حالی نمی کنیم. مثل کافه های الکی می ماند. شبیه قرارهای وبلاگی قدیمی. اما گفتیم بهانه دست مریدان ندهیم. یاد آن حضرت آقا افتادیم که رفته بودند بازدید. بعد برای اولین بار با حضرت ماوس آشنا شدند انگار. دستشان( دست چ÷شان ) را لرزان بردند سمت ماوس. یک نفر هم کمک می کرد. جوری دست گرفته بود انگار عورت خانم والده نطام را گرفته. هر کار کرد یک کلیک نتوانست محض رضای خدا. حالا دوربین هم ول نمی کرد. یک آن به حقانیتش ایمان آوردیم ما که پیر درگاهیم. اما جوانک خام این مایه که گوش تا گوش ما نشسته این نپذیرند که پیامبر ما امی بود و گودر و کلیک نخوانده و در غار بوده. این شد که برون شدیم.